198
Бо корвони мисрӣ чандин шакар набошад,
Дар луъбатони чинӣ з-ин хубтар набошад.
Ин дилбарию шӯхӣ аз сарву гул наёяд,
В-ин шоҳидию шангӣ1 дар моҳу х(в)ар набошад.
Гуфтам ба шермардӣ чашм аз назар бидӯзам,
Бо тири чашми хубон тақво сипар набошад.
Моро назар ба хайр аст аз ҳусни моҳрӯён,
Ҳар к-ӯ ба шар кунад майл, ӯ худ башар набошад.
Ҳар одамӣ, ки бинӣ аз сирри ишқ холӣ,
Дар пояи ҷамод аст, ӯ ҷонвар набошад.
Илло2 гузар набошад, пеши ту аҳли дилро,
В-арна, ба ҳеч тадбир аз ту гузар набошад.
Ҳушам намонд бо кас, андешаам туӣ бас,
Ҷое ки ҳайрат омад, самъу басар набошад.
Бар андалеби ошиқ гар бишканӣ қафасро,
Аз завқи андарунаш парвои дар набошад.
Ту масти хоби нӯшин то бомдоду бар ман
Шабҳо равад, ки гӯӣ, ҳаргиз саҳар набошад.
Дил мебарад ба даъво фарёди шавқи Саъдӣ,
Илло баҳимаеро3, к-аз дил хабар набошад.
То оташе набошад, дар хирмане нагирад,
Томоти4 муддаъиро чандин асар набошад.
1 Хушҳаракатӣ, ширинрафторӣ.
2 Магар он ки.
3 Чаҳорпо, сутур.
4 Лофу газоф, иддиои беҳуда