365
Умрест, то ба роҳи ғамат рӯ ниҳодаем,
Рӯю риёи халқ ба як сӯ ниҳодаем.
Тоқу равоқи мадрасаву қилу қоли илм
Дар роҳи ҷому соқии маҳваш ниҳодаем.
Ҳам ҷон бад-он ду наргиси ҷоду супурдаем,
Ҳам дил бад-он ду сунбули ҳинду ниҳодаем.
Умре гузашт, то ба умеди ишорате
Чашме бад-он ду гӯшаи абрӯ ниҳодаем.
Мо мулки офият на ба лашкар гирифтаем,
Мо тахти салтанат на ба бозу ниҳодаем.
То сеҳри чашми ёр чӣ бозӣ кунад, ки боз
Бунёд бар карашмаи ҷоду ниҳодаем.
Бе зулфи саркашаш сари савдойӣ аз малол
Ҳамчун бунафша бар сари зону ниҳодаем.
Дар гӯшаи умед чу наззорагони моҳ
Чашми талаб бар он хами абрӯ ниҳодаем.
Гуфтӣ, ки, Ҳофизо, дили саргаштаат куҷост?
Дар ҳалқаҳои он хами гесӯ ниҳодаем.