166
Ҳар кӣ чизе дӯст дорад, ҷону дил бар вай гуморад,
Ҳар кӣ меҳробаш ту бошӣ, сар зи хилват барнаёрад.
Рӯзе андар хокат афтам в-ар ба бодам меравад сар,
К-он ки дар пои ту мирад, ҷон ба ширинӣ супорад.
Ман на он суратпарастам, к-аз таманнои ту мастам,
Ҳуши ман, донӣ, кӣ бурдаст? Он ки сурат менигорад.
Умр, гӯяндам, ки зоеъ мекунӣ бо хубрӯён,
В-он ки манзуре надорад, умр зоеъ мегузорад.
Ҳар кӣ меварзад1 дарахте дар саробустони маънӣ,
Бехаш андар дил нишонад, тухмаш андар ҷон бикорад.
Ишқу мастурӣ набошад, пой, гӯ, дар доман овар,
К-аз гиребони маломат сар баровардан наёрад.
Гар ман аз аҳдат бигардам, ноҷавонмардам, на мардам,
Ошиқи содиқ набошад, к-аз маломат сар бихорад.
Боғ мехоҳам, ки рӯзе сарви болоят бибинад,
То гулат дар по бирезад в-арғавон бар сар биборад.
Он чӣ рафтор асту қомат, в-он чӣ гуфтору қиёмат?
Чанд хоҳӣ гуфт, Саъдӣ? Таййибот2 охир надорад.
1 Мепарварад.
2 Суханони покизаву дилпазир.