Нидои ишқи ту дишаб дар андарун доданд,
Фазои синаи Ҳофиз ҳанӯз пур зи садост.
Эй фурӯғи моҳи ҳусн аз рӯйи рахшони шумо!
Мекунад Ҳофиз дуое, бишнав, омине бигӯ:
Рӯзии мо бод лаъли шаккарафшони шумо!
Медамад субҳу килла баста саҳоб
Бар рухи соқии парипайкар
Ҳамчу Ҳофиз бинӯш бодаи ноб.
Гуфтам: – Эй султони хубон, раҳм кун бар ин ғариб
Гуфт: – Ҳофиз, ошноён дар мақоми ҳайратанд,
Дур набвад, гар нишинад хаставу мискин ғариб.
Эй шоҳиди кудсӣ, кӣ кашад банди ниқобат?
Ҳофиз на ғуломест, ки аз хоҷа гурезад,
Сулҳе куну боз о, ки харобам зи итобат.
Хаме, ки абруи шӯхи ту дар камон андохт
Магар кушоиши Ҳофиз дар ин харобӣ буд,
Ки бахшиши азалаш дар майи муғон андохт.
Сина аз оташи дил дар ғами ҷонона бисӯхт
Тарки афсона бигӯ, Ҳофизу май нӯш даме,
Ки нахуфтем шабу шамъ ба афсона бисӯхт.
Соқиё, омадани ид муборак бодат
Ҳофиз, аз даст мадеҳ давлати ин киштии Нӯҳ,
В-арна тӯфони ҳаводис бибарад бунёдат.
Эй насими саҳар, оромгаҳи ёр куҷост?
Ҳофиз, аз боди хазон дар чамани даҳр маранҷ,
Фикри маъқул бифармо, гули бехор куҷост?
Рӯза як сӯ шуду ид омаду дилҳо бархост
Фарзи Эзад бигузорему ба кас бад накунем
В-он чи гӯянд, раво нест, нагӯем равост.
Дилу динам шуду дилбар ба маломат бархост
Ҳофиз, ин хирқа бияндоз, магар ҷон бибарӣ,
К-оташ аз хирмани солусу каромат бархост.
Чу бишнавӣ сухани аҳли дил, магӯ, ки хатост
Нидои ишқи ту дишаб дар андарун доданд,
Фазои синаи Ҳофиз ҳанӯз пур зи садост.