На он шаб аст, ки кас дар миёни мо гунҷад
Намонд дар сари Саъдӣ зи бонги руду суруд
Маҷоли он, ки дигар панди порсо гунҷад.
Мӯят раҳо макун, ки чунин бар ҳам уфтад
Саъдӣ, сабур бош бар ин реши дарднок,
Бошад, ки иттифоқи яке марҳам уфтад.
Фарҳодро чу бар рухи Ширин назар фитод
Саъдӣ, зи халқ чанд ниҳон рози дил кунӣ,
Чун моҷарои ишқи ту як-як бадар фитод?!
З-он гаҳ, ки бар он сурати хубам назар афтод
Саъдӣ на ҳарифи ғами ӯ буд, валекин
Бо Рустами Дастон бизанад, ҳар кӣ дарафтод.
Сари таслим ниҳодем ба ҳукму роят
Дӯш дар воқиъа дидам, ки нигорин мегуфт:
Саъдиё, гӯш макун бар сухани аъдоят.
Биё, ки навбати сулҳ асту дӯстию иноят
Фироқномаи Саъдӣ ба ҳеч гӯш наёмад,
Ки дарде аз суханонаш дар ӯ накард сироят.
Хуш меравӣ ба танҳо, танҳо фидои ҷонат
Саъдӣ, чу дӯст дорӣ, озод бошу эмин,
В-ар душманӣ ки бошад бо ҳар кӣ дар ҷаҳонат.