Боби севум » Дар фазилати қаноат » Ҳикояти 19

Яке аз мулук бо тане чанд аз хоссон дар шикоргоҳе ба зимистон аз иморат дур афтод. Шаб даромад, хонаи деҳқоне диданд.

Малик гуфт:

- Шаб ба он ҷо равем, то заҳмати сармо набошад.

Яке аз вузаро гуфт:

- Лоиқи қадри подшоҳон набошад ба хонаи деҳқоне илтиҷо кардан. Ҳамин ҷо хайма занему оташ кунем.

Деҳқонро хабар шуд. Моҳазаре овард ва замин бӯсиду гуфт:

- Қадри баланди султон бад-ин қадр нозил нашудӣ, валекин нахостанд, ки қадри деҳқон баланд гардад. Маликро сухан гуфтани ӯ матбӯъ омад. Шабонгоҳ ба манзили ӯ нақл карданд. Бомдодонаш хилъат фармуд. Деҳқон дар риқоби султон ҳамерафту мегуфт:

Зи қадру шавкати султон нагашт чизе кам
Аз илтифот ба меҳмонсаройи деҳқоне.
Кулоҳгӯшаи деҳқон ба офтоб расид,
Ки соя бар сараш андохт чун ту султоне.