Биё соқӣ, ки шуд бо майпарастон аҳди гул тоза,
Фиганд овози булбул дар чаман з-ин маънӣ овоза.

Куҳанрасмест тавба, тарки он хуштар дар ин мавсим,
Ки сабза хуррам асту сурию савсан тару тоза.

Зи боди меҳнати даврон шуд абтар дафтари айшам,
Кунад з-абрешими чангаш муғаннӣ, кош, шероза.

Дар айвони харобот ор рӯ аз Каъба, то бинӣ
Улувви ҳиммати бонию¹ ҳусни санъати роза².

Қиёси кори ҷонбозон макун бар ҳоли раъноён,
Ки бошад сурх рӯйи ғозиён аз хун, на аз ғоза.

Ба тарфи ораз он хат бас занахдонест, ҷойи ӯ
Ҳамон беҳтар, ки нанҳад пойи худ берун зи андоза.

Макун дар сина Ҷомӣ хона шаҳрошӯби шӯхеро,
Ки дорад хона аз шаҳри вафо беруни дарвоза.

¹ Бонӣ – бинокунанда, меъмор.
² Роза – гилкор, лойгар.

Абдураҳмони Ҷомӣ. Мунтахаби ғазалиёт. – Душанбе: «Адиб», 2016, 480 саҳ.