Чӣ солҳои фаровону умрҳои дароз, Ки халқ бар сари мо бар замин бихоҳад рафт. Чунон ки даст ба даст омадаст мулк ба мо, Ба дастҳои дигар ҳамчунин бихоҳад рафт.
Саъдии Шерозӣ
Подшаҳ посбони дарвеш аст
Яке имрӯз комрон бинӣ
Фарқи шоҳию бандагӣ бархост
Дарёб кунун, ки неъматат ҳаст ба даст
Даврони бақо чу боди саҳро бигузашт
Ғарибе гарат мост пеш оварад
То тавонӣ даруни кас махарош
Ба даст оҳани тафта кардан хамир