Зишт бошад дабиқию дебо, Ки бувад бар арӯси нозебо.
Саъдии Шерозӣ
Дидам гули тоза чанд даста
Намонд Ҳотами Той, валек то ба абад
Эй қаноат, тавонгарам гардон
Ман он мӯрам, ки дар поям бимоланд
Ба нони хушк қаноат кунему ҷомаи далқ
Ҳар руқъа дӯхтан беҳу илзоми кунҷи сабр
Хӯрдан барои зистану зикр кардан аст
Чу кам хӯрдан табиат шуд касеро
