Дили ман дар ҳавои рӯйи фаррух,
Бувад ошуфта ҳамчун мӯйи фаррух.

Ба ҷуз ҳиндуи зулфаш ҳеҷ кас нест,
Ки бархурдор шуд аз рӯйи фаррух.

Сиёҳе некбахт аст он, ки доим,
Бувад ҳамрозу ҳамзонуи фаррух.

Шавад чун бед ларзон сарви озод,
Агар бинад қади дилҷӯйи фаррух.

Бидеҳ, соқӣ, шароби арғавонӣ
Ба ёди наргиси ҷодуи фаррух.

Дуто шуд қоматам ҳамчун камоне,
Зи ғам пайваста чун абруи фаррух.

Насими мушки тоторӣ хиҷил кард
Шамими мӯйи анбарбӯйи фаррух.

Агар майли дили ҳар кас ба ҷоест,
Бувад майли дили ман сӯйи фаррух.

Ғуломи ҳиммати онам, ки бошад
Чу Ҳофиз бандаву ҳиндуи фаррух.