286. Дӯш бо ман гуфт пинҳон роздоне тезҳуш

Дӯш бо ман гуфт пинҳон роздоне тезҳуш,
Аз шумо пинҳон нашояд кард сирри майфурӯш.

Гуфт: - Осон гир бар худ корҳо, к-аз рӯйи табъ
Сахт мегирад ҷаҳон бар мардумони сахткӯш.

В-он гаҳам дардод ҷоме, к-аз фурӯғаш бар фалак
Зӯҳра дар рақс омаду барбатзанон мегуфт: — нӯш!

Бо дили хунин лаби хандон биёвар ҳамчу ҷом,
Не гарат захме расад, ой чу чанг андар хурӯш.

То нагардӣ ошно, з-ин парда рамзе нашнавӣ,
Гӯши номаҳрам набошад ҷойи пайғоми сурӯш.

Гӯш кун панд, эй писар, в-аз баҳри дунё ғам махӯр,
Гуфтамат чун дур ҳадисе, гар тавонӣ, дор гӯш,

Дар ҳарими ишқ натвон зад дам аз гуфтушунид,
З-он, ки он ҷо ҷумла аъзо чашм бояд буду гӯш,

Бар бисоти нуктадонон худфурӯшӣ шарт нест,
Ё сухан дониста гӯ, эй марди оқил, ё хамӯш!

Соқиё, май деҳ, ки риндиҳои Ҳофиз, фаҳм кард
Хусрави соҳибқирони ҷурмбахши айбпӯш.