Эй дар рухи ту пайдо анвори подшоҳӣ,
Дар фикрати ту риндон сад ҳикмати илоҳӣ.

Килки ту боракаллоҳ, бар мулку дин кушода,
Сад чашма оби ҳайвон аз қатраи сиёҳӣ.

Бар аҳраман натобад анвори исми аъзам,
Мулк они тусту хотам, фармой ҳар чӣ хоҳӣ.

Дар ҳикмати Сулаймон ҳар кас, ки шак намояд,
Бар ақлу дониши ӯ ханданд мурғу моҳӣ.

Боз арчи гоҳ-гоҳе бар сар ниҳад кулоҳе,
Мурғони қоф донанд оини подшоҳӣ.

Теғе, ки осмонаш аз файзи худ диҳад об,
Танҳо ҷаҳон бигирад, бе миннати сипоҳе,

Килки ту хуш нависад, дар шони ёру ағёр,
Таъвизи ҷонфизойӣ, афсуни умркоҳӣ.

Эй унсури ту махлуқ аз кимиёи иззат,
В-эй давлати ту амин аз васмати табоҳӣ.

Соқӣ, биёр обе аз чашмаи харобот,
То хирқаҳо бишӯем, оз уҷби хонақоҳӣ.

Умрест, подшоҳо, к-аз май тиҳист ҷомам,
Инак зи банда даъвӣ в-аз мӯҳтасиб гувоҳӣ.

Гар партаве зи теғат бар кону маъдан афтад,
Ёқути сурхрӯро бахшанд ранги коҳӣ.

Донам дилат бибахшад бар аҷзи шабнишинон,
Гар ҳоли банда пурсӣ аз боди субҳгоҳӣ.

Ҷое, ки барқи исён бар Одами сафӣ зад,
Моро чӣ гуна зебад даъвии бегуноҳӣ.

Ҳофиз чу подшоҳат гаҳ-гоҳ мебарад ном,
Ранҷиш зи бахт манмо, бозо ба узрхоҳӣ.