Бихром, биллаҳ, то сабо бехи санавбар барканад.
Бурқаъ барафкан, то биҳишт аз ҳур зевар барканад.

З-он рӯю холи дилситон баркаш ниқоби парниён,
То пеши рӯят осмон он холи ахтар барканад.

Халқе чун ман бар рӯи ту ошуфта ҳамчун мӯи ту,
Пой он ниҳад дар кӯи ту, к-аввал дил аз сар барканад.

З-он орзаи фархундахӯ на ранг дорад гул, на бӯ,
Ангушти ғайратро бигӯ, то чашми абҳар¹ барканад.

Мо хори ғам дар пои ҷон дар кӯят, эй гулрух, равон,
В-он гаҳ киро парвои он, к-аз пой ришта барканад?

Моҳ аст рӯят ё малак, қанд аст лаълат ё намак?
Бинмой пайкар, то фалак меҳр аз Дупайкар² барканад.

Боре ба нозу дилбарӣ бар сӯи саҳро бигзарӣ,
Волеҳ шавад кабки дарӣ, товус шаҳпар барканад.

Саъдӣ чу шуд ҳиндуи ту³, ҳил⁴, то парастад рӯи ту,
К-ӯ хайма зад паҳлӯи ту, фардои маҳшар барканад.

¹ Гули наргис.
² Бурҷи Ҷавзо.
³ Ғулом, навкар.
⁴ Бигзор, раҳо кун.