325
Гар даст диҳад хоки кафи пои нигорам,
Бар лавҳи басар хатти ғуборе бинигорам.
Бар бӯи канори ту шудам ғарқу умед аст
Аз мавҷи сиришкам, ки расонад ба канорам.
Парвонаи ӯ гар расадам дар талаби ҷон,
Чун шамъ ҳамон дам ба даме ҷон бисупорам.
Имрӯз макаш сар зи вафои ману андеш
З-он шаб, ки ман аз ғам ба дуо даст барорам.
Зулфайни сиёҳи ту ба дилдории ушшоқ
Доданд қарорею бибурданд қарорам.
Эй бод, аз он бода насиме ба ман овар,
К-он бӯйи шифобахш бувад дафъи хуморам.
Гар қалби диламро наниҳад дӯст иёре,
Ман нақди равон дар дамаш аз дида шуморам.
Доман мафишон аз мани хокӣ, ки пас аз ман
З-ин дар натавонад, ки барад бод ғуборам.
Ҳофиз, лаби лаълаш чу маро ҷони азиз аст,
Умре бувад он лаҳза, ки ҷонро ба лаб орам.