Чун аст ҳоли бустон, эй боди навбаҳорӣ
Ҳар дардро ки бинӣ, дармону чорае ҳаст,
Дармони дарди Саъдӣ бо дӯст созгорӣ.
Ҳар навбатам ки дар назар, эй моҳ, бигзарӣ
Сабре ки буд мояи Саъдӣ, дигар намонд,
Сахтӣ макун, ки киса бипардохт муштарӣ.
Гар биравад ба ҳар қадам дар раҳи диданат саре
Бок мадор, Саъдиё, гар ба фидо равад саре,
Ҳар кӣ ба муъзамӣ расад, тарк диҳад муҳаққарӣ.
Кас дарнаёмадаст бад-ин хубӣ аз даре
Рӯзе магар ба дидаи Саъдӣ қадам ниҳӣ,
То дар раҳат ба ҳар қадамат мениҳад саре.
Рӯй кушода, эй санам, тоқати халқ мебарӣ
Ишқу давоми офият мухталифанд, Саъдиё,
Ҳар кӣ сафар намекунад, дил надиҳад ба лашкарӣ.
Рафтию ҳамчунон ба хаёли ман-андарӣ
Саъдӣ, ба васли дӯст чу дастат намерасад,
Боре ба ёди дӯст замоне ба сар барӣ!