Ҳавасест дар сари ман, ки сари башар надорам
Табрез, аҳд кардам, ки чу Шамси дин биёяд,
Биниҳам ба шукр ин сар, ки ба ғайри сар надорам!
Алами ишқ баромад, бираҳонад зи заҳирам
Бирав, ай олами ҳастӣ, ҳамаро пой бибастӣ,
Ту агар ҷони манастӣ, напазирам, напазирам!
Бути бенақшу нигорам, ҷузи ту ёр надорам
Тани моро ҳама ҷон кун, ҳамаро гавҳари кон кун,
Зи тараб чашма равон кун ба суйи боғу баҳорам.
Зи яке пистадаҳоне, санаме баста, даҳонам
Чу Салоҳи дилу динро, маҳи хуршеди яқинро,
Ба ту афтод муҳаббат, ту шудӣ ҷону равонам!
Бизан он пардаи дӯшин, ки ман имрӯз хамӯшам
Зи ғам афрӯхта гаштам, ба ғам омӯхта гаштам,
Зи ғам ар нола барорам, зи ғамомӯз хамӯшам!
Бизан он пардаи нӯшин, ки ман аз нӯши ту мастам
Хамуш, ар фонии роҳӣ, ки фано хомушӣ орад,
Чу раҳидем зи ҳастӣ, ту макаш боз ба ҳастам!
Бори дигар аз дилу аз ақлу ҷон бархостем
Ҳастияст они занону кори мардон нестист,
Шукр, к-андар нестӣ мо паҳлавон бархостем!
Чун бидидам субҳи рӯят, дарзамон бархестам
Чун аз ин ҷо нестам, ин ҷо ғарибам ман, ғариб,
Чун дар ин ҷо беқарорам, охир аз ҷойестам?!
Чун ҳама ёрони мо рафтанду танҳо мондем
Чун хаёли ӯ даромад, бар дараш дарбон шудем,
Чун хаёли ӯ бурун шуд, мо дар ин дармондем!
Рӯйи некат бад кунад, ман некро бар бад ниҳам
Номи Шамсуддини Табрезӣ чу бинвисам, бидон-к
Шаккари дилхоҳро дар ишками коғаз ниҳам!