307
Ҳар нуктае, ки гуфтам дар васфи он шамоил,
Ҳар к-ӯ шунид, гуфто: «Лиллоҳи дурру қоил».
Таҳсили ишқу риндӣ осон намуд аввал,
Охир бисӯхт ҷонам дар касби ин фазоил.
Ҳаллоҷ бар сари дор ин нукта хуш сарояд:
«Аз шофеӣ напурсанд амсоли ин масоил».
Гуфтам, ки «Кай бибахшӣ бар ҷони нотавонам?»
Гуфт: «Он замон ки набвад ҷон дар миёна ҳоил».
Дил додаам ба ёре, шӯхе, каше, нигоре,
Марзиятуссаҷоё, маҳмудатулхасоил.
Дар айни гӯшагирӣ будам чу чашми мастат
В-акнун шудам ба мастон чун абруи ту моил.
Аз оби дида сад раҳ тӯфони Нӯҳ дидам
В-аз лавҳи сина нақшат ҳаргиз нагашт зоил.
Эй дӯст, дасти Ҳофиз таъвизи чашмзахм аст,
Ё Раб, бибинам онро дар гарданат ҳамоил!