252
Ай ишқ, ки ҷумла аз ту шоданд,
В-аз нури ту ошиқон бизоданд!
Ту подшаҳиву ҷумла ушшоқ
Ҳамранги ту подшаҳнажоданд!
Ҳар кас, ки сареву дидае дошт,
Диданд туро, саре ниҳоданд!
Хуршед туйиву зарра аз туст,
В-он нур ба нур боздоданд!
Чун бӯйи инояти ту бошад,
Золон ҳама Рустами ҷаҳонанд!
Чун аз бари ту мадад набошад,
Гар Ҳамзаву Рустаманд, боданд!
Ай дилбар, ҷаҳ, ки моҳрӯён
Аз пардаи ғайб рӯ кушоданд!
Мастанду тариқи хона донанд,
Зеро ки на маст аз фасоданд!
То ишқ зияд, зиянд эшон,
То ёд бувад, ҳама ба ёданд!