Асоси зиндагии хуш

Чаҳор чиз мар озодаро1 зи ғам бихарад2:
Тани дурусту хӯйи неку3 номи неку хирад.
Ҳар он ки Эзадаш4 ин ҳар чаҳор рӯзӣ кард,
Сазад5, ки шод зияд ҷовидону ғам нахӯрад.

ВАЗН: муҷтасси мусаммани махбуни аслам (мафоилун фаилотун мафоилун фаълун).

КАЛИМАҲОИ ҚОФИЯ: бихарад, хирад, нахӯрад.

РАДИФ: надорад.

Луғат:

1. Озода: вораста, бузургвор.

2. Бихарад: ин ҷо ба маънии раҳоӣ бахшад омадааст, яъне, аз ғам озод кунад.

3. Хӯйи нек: хислати хуб.

4. Эзад: Худованд.

5. Сазад: сазовор аст, шоиста аст.

Маънии қитъа: Чаҳор чиз аст, ки инсони озодаро аз ғам озод мекунад: тани дурусту солим, хислату рафтори нек, номи нек ва ақл. Худованд ба ҳар кӣ ин чаҳор чизро дода бошад, шоиста аст, ки як умр башодӣ гузаронаду ҳеч вақт ғам нахӯрад.