438
Ман туам, ту манӣ, ай дӯст, марав аз бари хеш,
Хешро ғайр маянгору марон аз дари хеш!
Сару по гум макун аз фитнаи бепоёнат,
То чу ҳайрон бизанам пойи ҷафо бар сари хеш!
Он ки чун соя зи шахси ту ҷудо нест, манам,
Макаш, ай дӯст, ту бар сояи худ ханҷари хеш!
Ай дарахте, ки ба ҳар сӯ-т ҳазорон соя-ст,
Сояҳоро бинавозу мабур аз гавҳари хеш!
Сояҳоро ҳама пинҳон куну фонӣ дар нур,
Баркушо талъати хуршеди рухи анвари хеш!
Мулки дил аз дудилии ту мухаббат гаштаст,
Бар сари тахт баро, по макаш аз минбари хеш!
Ақл тоҷ аст, чунин гуфт ба тамсил Алӣ,
Тоҷро гавҳари нав бахш ту аз гавҳари хеш!