364
Нимет зи заҳр омад, ниме дигар аз шаккар,
Биллаҳ, ки чунин мангар, биллаҳ, ки чунон мангар!
Ҳарчанд, ки заҳр аз ту конест шакарҳоро,
З-он рӯ, ки чунин нурӣ, з-он ранги чунон анвар!
Нуре, ки наёрам гуфт, дар пойи ту меафтад,
Маъниш, ки дарвешо, дар мо бинигар хуштар!
Дар ман, ки туам, бингар, худбин шаву ҳамчин шав,
Ай нури зи сар то по, аз пой магӯ в-аз сар!
Чун дар басари халқе, гӯйӣ, ту пур аз зарқӣ,
Ай он ки ту ҳам ғарқӣ дар хуни дили ман тар!
Ар з-он ки гуҳар дорӣ, дарёи ду чашмам бин,
В-ар санги маҳак дорӣ, андар рухи ман бин зар!
Он шери Худойеро, Шамсулҳақи Табрезӣ,
Сайде, ки на рӯбаҳ шуд, ӯро ба саге машмар!