Чун нуҳуфтӣ он ду рух, бикшо лаби хандони хеш,
Ҷилва деҳ бар бедилон як ғунча аз бустони хеш.
Кас рутаб1 бе хаста кам дида-ст, лаб аз ман мадузд,
То ки созам он рутабро хаста аз дандони хеш.
Мурдам аз пероҳанат, дидан чӣ ҳоҷат захми теғ,
Чун ба қасди қатли ман боло занӣ домони хеш.
Ҳар рагамро шуд ба пайкони ту пайванде ҷудо,
Кун тараҳҳум в-аз тани зорам макаш пайкони хеш.
Ман зи ту маҳруму афғони ман ояд сӯйи ту,
Кош битвонам, ки оям ҳамраҳи афғони хеш.
То набинад чашм дар наззораат ҳар булҳавас,
Аз сиёсат зери хунам бар сари майдони хеш.
Баҳри ҷадвал зар диҳад хуршеди гардун лоҷвард,
Чун кунад Ҷомӣ савод аз баҳри ту девони хеш.
1 Рутаб – хурмо.