624
Чизе магӯ, ки ганҷи ниҳоне харидаам,
Ҷон додаам, валек ҷаҳоне харидаам!
Рӯям чу заргар аст, аз ӯ ин сухан шунав:
«Додам қурозае зару коне харидаам!».
Аз чашми турки дӯст чи тире, ки хӯрдаам,
В-аз тоқи абруяш чи камоне харидаам!
Бо халқ баста-баста бигӯям ман ин ҳадис,
Бо кас нагӯям: «Ин зи фалонӣ харидаам!».
Ҳарчанд безабон шуда будам чу моҳие,
Дидам шакарлабеву забоне харидаам!
Ногоҳ чун дарахт бирустӣ миёни боғ,
З-он боғи бенишона нишоне харидаам!
Гуфтам миёни боғи худ: «Онро миёна нест!»,
Лек аз миён нестмиёне харидаам!
Кардам қирон ба мафхари Табрез — Шамси дин,
Берун зи ҳар ду қарн қироне харидаам!